Even ´echt´ reizen in Nicaragua

Hallo allemaal!

Twee weken Nicaragua, veel te kort! Gelukkig toch een hoop gezien en gedaan, en af en toe op manieren.... De bussen in Argentinie en Uruguay zijn erg luxe, het vervoer in Nicaragua paste weer echt bij het backpacken ;-)
Denk aan slecht geasfalteerde wegen, onverharde wegen, chickenbussen (oude, afgedankte schoolbussen van de USA), overvolle chickenbussen (geen paniek, er kan altijd meer bij), boten, slechte boten, overvolle boten... Ook stukken gelift op isla (eiland) de Ometepe, waar weinig bussen rijden en taxi´s erg duur zijn. Waar lift je dan in mee? Nou ja, gewoon alles wat vier wielen en een soort laadbak heeft. De enige voorwaarde is: het moet kunnen rijden!
Ja, ik heb alles weer overleefd! En vooral een boottocht (later in het verhaal) zal ik nooit vergeten!

Terug naar Panama City! Hier heb ik een bus (een goede ja) genomen naar San Jose. De busrit ging vlotjes, helaas heb ik bij de grensovergang meer dan 3,5 uur gewacht... Na drie uur wachten besloot ik om niet meer naar de tijd te vragen :-(
Wat bleek, een paar dagen eerder was er in eenzelfde bus (van dezelfde maatschappij) cocaine gevonden... en daar houden ze niet van! Na vele uren wachten had ik dan uiteindelijk toch mijn benodigende stempeltjes in mijn paspoort en was mijn bagae maar liefst twee keer helemaal doorzocht. Ach ja, ze moeten toch ook iets te doen hebben bij die grensovergang!
In San Jose de Deense Helle weer ontmoet en met haar de volgende dag naar Nicaragua gegaan!

In Nicaragua zijn we eerst een dagje in Granada geweest om de volgende dag naar Laguna de Apoyo te gaan. Dit meer ligt in een ´nooit volwassen geworden´ vulkaan. Erg mooi! Lekker gezwommen, gekayakt en geluierd.
De dag erop zijn we naar Isla de Ometepe gegaan. Dit is het grootste eiland ter wereld in een zoetwatermeer en het is ontstaan door uitbarstingen van de twee vulkanen op het eiland! Tja, hoef niet te zeggen dat het uitzicht naar het eiland toe erg mooi is!!
We hebben op Isla de Ometepe in twee verschillende hostels geslapen. Bij het eerste hostel zijn we onder andere wezen kayaken, om bij de plek te komen voor de kayaks hadden we een gids gehuurd en hij ging van de ene lift in de andere lift, zolang het maar kon rijden he?! Zodoende hebben we op een hele verschillende manier iets van het grote eiland gezien.
Het kayaken was erg leuk en we hebben weer diverse vogels en aapjes gezien! Het andere hostel ligt aan de voet van de vulkaan Maderas. Hier zijn we ook twee nachten gebleven. De eerste dag hebben we een rondleiding gekregen over deze koffie boerderij/plantage/hostel. Er was namelijk een grote groep college studenten van de USA en de leider van de groep vroeg of wij ook waren geinteresseerd in de geschiedenis van de koffieplantage. Het verhaal is ongelooflijk interessant, maar te lang om hier neer te schrijven... helaas. Wel erg leuk om de mogelijkheid te krijgen om naar die geschiedenis te luisteren!
De dag erop zijn we de vulkaan gaan beklimmen :-( Ik zou toch bijna zeggen dat ik nu wat ervaring heb met de bergen die ik heb mogen beklimmen in Zuid Amerika en dat ik toch heel wat meer ben gaan durven (klim en klautergewijs).... Maar deze tocht zal ik nooit van mijn leven vergeten. Ten eerste was het survivalen op het hoogste niveau, ten tweede zakte je erg vaak tot en met je knieen in de blubber (probeer dan maar eens je voet weer vrij te krijgen) en ten derde.... ben je eindelijk boven, moet je ook nog naar beneden :-( Ik weet niet hoe vaak ik ben gevallen, maar ik zag eruit als een varkentje. De gids die met ons mee was kon alleen maar lachen om mij. Voornamelijk omdat ik zelf ook steeds weer in de lach schoot. Tja, wat moet je anders...huilen? Ik moest toch echt weer naar beneden! Dus niet zeuren, maar gewoon doen!
Helaas geen foto´s van dit varkentje, mijn batterijen waren weer eens op. Met een beetje geluk stuurt Helle ze naar mij op!
Oke, dus heel veel, heel erg veel spierpijn de dagen daarop. Dus niet van het kokosnootheffen Merel ;-)
Trouwens boven in de krater had je een heel mooi meer. Je kon erin zwemmen, maar dat was echt teveel gevraagd aan mij op dat moment.

Op naar San Juan del Sur! Een echt feeststadje aan de Pacifische oceaan! Leuke mensen in het hostel, waaronder drie andere alleenreizende hollandse meiden. Erg leuk en gezellig!
Op het strand was het niet uit te houden... de thermometer (van Elianne) gaf op een gegeven moment meer dan 50 graden aan. Celcius ja! Het zeewater, heerlijk helder en mooi blauw, was geweldig! En verder elke avond de kroeg in! Tja, was weer erg gezellig voor een paar dagen!

En toen... nam ik een nachtboot van Altagracia naar San Carlos. Je kon kiezen uit eerste of tweede klas, maar aangezien ik een backpacker ben koos ik natuurlijk tweede klas. Let wel, het was maar een prijverschil van omgerekend minder dan twee euro. O, wat een spijt.... en o, wat een ervaring....
Je had in de boot vele kleine bankjes met rugleuningen die niet verder dan net boven je billen kwamen. Je had heel veel mensen, veel bagage, blerende televisies en heerlijk geurende luchtjes. Je had mensen die op de bankjes lagen, je had mensen die op de grond lagen, je had mensen tussen de bankjes op de grond liggen en je had mensen die onder de bankjes op de grond lagen.... Volg je me nog?
Op het moment dat je die boot binnenkomt denk je onder andere ´ik blijf de hele nacht wakker´ en ´wat een vieze vloer´ en ´dat arme omaatje ligt op de vloer´... en na een paar uur hardnekkig in mijn ogen te hebben gewreven lag ik gezellig naast het omaatje, onder de bank, tussen voeten, bagage, kots en spuug op de grond een uiltje te knappen... Het slapen lukte niet echt, maar ik moet toch bij elkaar zo´n twee uur hebben geslapen. Toch knap van mij he?

Gebroken aangekomen in San Carlos, nog een bootje genomen naar El Castillo. In dit kleine dorpje ben ik even gebleven en heb ik genoten van ´the middle of nowhere´. El Castillo ligt dichtbij de grens, met een bootje over de grens en nu ben ik weer in Costa Rica waar ik een toeristenkaart voor Cuba ga regelen! Nog even (5 nachtjes slapen of niet pa?) en dan zijn mijn ouders er! Ik kan niet wachten! Heb er heel veel zin in!

Ik weet niet wat de mogelijkheden zijn voor internet in Cuba, waarschijnlijk niet al teveel mogelijkheden en erg duur :-(
MAAR, ik probeer natuurlijk wel mijn hotmail en mijn site te checken rond mijn verjaardag en mijn moeders´ verjaardag!
Hmmm, wanneer was dat ook alweer hoor ik jullie denken... Mam en ik zijn op 30 maart jarig! Gezellig samen in Cuba!
Niet vergeten hoor, ook al weet ik dat ik vele verjaardagen in NL ben vergeten :-( Sorry!

Oke, dat was weer meer dan genoeg leesvoer voor jullie! Geniet weer en tot de volgende mail of het volgende verhaal!


Knuffel en liefs,

Nelus!