Woelige tijden

Hola toda la gente!

Zoals je ziet is mijn spaans aan het vooruit gaan.... Over een paar weken, als ik ooit uit Sucre weg kom, dan hoop ik toch een aardig woordje spaans te spreken!

Ik heb het gevoel alsof ik in deze mail van de hak op de tak ga springen. Veel succes dus met lezen! Heb er geen verklaring voor, komt misschien doordat ik net uit de hangmat ben gestapt ;-)

Tja, de titel heb ik woelige tijden genoemd. Dit heeft meerdere redenen.
1. Het spaans voor mijn (overuren-makende) hersens
2. De woelige tijden in Sucre
3. De kinderen die mijn hart hebben gestolen
4. Alle indrukken en verhalen van Bolivia
5. Alle talen die in mijn hoofd rondzweven
6. En het overheerlijke Boliviaanse drankje Chuflay, waardoor mijn hersens in de ochtend niet helemaal werken zoals ze moeten werken ;·)

Op de een of andere manier vliegen hier de dagen voorbij en dan vindt mijn lerares spaans ook nog dat ik meer aan mijn huiswerk moet doen, haha. Wanneer?

Drie weken geleden ben ik verhuisd naar een familie in Sucre. Heb nu dus een nieuwe papa en mama, twee nieuwe zussen en een nieuwe broer. Hoezo inruilen?
Mijn papa heet Luis, mijn moeder Vicky, mijn zussen Amy en Zoe (Canadese en Amerikaanse) en mijn broer Warren (Australier). Met andere woorden, woon nu bij een Boliviaanse familie met nog drie andere gringo`s! Erg leuk, gezellig en goed voor mijn spaans!

De spaanse lessen die ik volg zijn erg interessant, angezien ik veel van de cultuur, de mensen, de politiek, de geschiedenis, de gewoontes etc. hoor. Tevens is mijn lerares steengoed en leer ik echt veel van haar. Alleen mijn huiswerk he..... Ben druk met andere dingen!

Het bevalt me goed om in Sucre te wonen, als Geer niet naar Buenos Aires kwam zou ik erg geneigd zijn om hier kerst te vieren. Maar, mijn zus is belangrijker (oef Geer, hoef je niet alleen te reizen).

Maar goed, woelige tijden in Sucre dus wat betreft de politieke situatie. Ben benieuwd of jullie er wat in NL van meekrijgen. Sinds ik in Sucre ben zijn er pas twee dagen geweest met een staking of een grote demonstratie. Vorige week woensdag reed er bijna geen verkeer. Zo lekker rustig en zoooo goed voor je longen/gezondheid. Mogen ze van mij vaker doen!
De grote demonstratie was gisteren en het was aardig onrustig, ook vandaag is het nog onrustig in de plaza (belangrijkste plein). Het beste kun je dan van de plaza vandaan blijven, maar Debbie (die inmiddels in Sucre is gearriveerd) en ik waren natuurlijk nieuwsgierig! We zijn in de ochtend even wezen kijken, toen leek het nog op een groot feest. In de middag en in de avond werd er met traangas geschoten en was er dus een hele andere sfeer. Een sfeer waar je niet bij wilt zijn en waar ik dus lekker thuis was! Je kon het op de tv volgen en wat je zag, was dat de mensen zich tegen de politie keerden. Er waren ook verschillende groepen mensen in de stad, honderden mensen uit La Paz zijn afgelopen donderdag aangekomen, samen met de campesinos (boeren) en die keerden zich tegen de mensen uit Sucre...
Dus met andere woorden, een groot feest...
Behalve de dagen die ik nu beschreven heb wordt er ook veel gedreigd in Sucre, maar daar wordt dan verder niets mee gedaan, gelukkig! Zo wilden de mensen uit La Paz de watertoevoer afsluiten en stonden er een paar dagen geleden allemaal studenten in het park die dynamiet bij zich hadden.....Wat ze daarmee wilden doen, geen idee. Ze deden er gelukkig niets mee!
Ik heb zo´n gevoel dat de politieke situatie nog lang zo instabiel zal blijven, het WAAROM staat in mijn bericht van 7 november.

Goed, behalve spaans leren doe ik hier dus ook vrijwilligerswerk. Ik begon met enkel een uurtje engelse les te geven aan de kinderen in de avond. Dit vergt nogal wat voorbereidingswerk en het gaf me niet de voldoening die ik van tevoren verwachtte. Maar goed, blijf het doen! Is toch wel leuk!

Behalve de engelse lessen ga ik nu twee keer per week met verstandelijk gehandicapte kinderen naar het park, samen met andere vrijwilligers (gringo´s) en ook ga ik zwemmen met de straatkinderen. Nou ja, zij zwemmen, de gringo´s letten op de kinderen en hun spulletjes. Niet dat ze veel hebben, maar de kinderen jatten onderling nogal veel. Binnenkort ga ik nog wat meer doen met de straatkinderen, aangezien de zomervakantie hier is begonnen en ze anders echt alleen de hele dag alleen maar op straat rondhangen, schoenen poetsen etc.
Tja, ik zei al dat ik weinig tijd had voor mijn spaans....

Al die kinderen op straat en in het tehuis hebben mijn hart, mar een kind heeft het zelfs gestolen! Het meisje heet Angelica, ze woont in het tehuis voor verstandelijk gehandicapten..... maar ze is helemaal niet verstandelijk gehandicapt, ze is lichamelijk gehandicapt! Bij haar geboorte had ze klompvoetjes en daar is ze nooit aan geopereerd....!!!!
Stan, een van de vrijwilligers hier, hij blijft een half jaar, probeert in contact te komen met organisaties die kinderen met klompvoetjes opereren. Dus als jullie wat weten.... Alle info is welkom!!! Stuur maar door naar mijn mailadres! neeltje_p@hotmail.com
Het vervelende voor Angelica is dat haar ouders haar in de steek hebben gelaten. De andere kinderen gaan nog wel eens naar huis toe, zij niet.Maar goed, als zij gewoon kan lopen is er voor haar een veel beter leven dan dat ze nu heeft!

Goed dat was het wel, kan nog veel meer trieste verhalen vertellen die ik hier hoor of zie, maar dat doe ik maar niet!

He allemaal, zoet blijven de komende weken (pieten zien alles) en tot mails!

Dikke kus Neeltje

ps. vanwege de rare kuren die pc´s hier hebben, komen de foto´s binnenkort!