Van gevaarlijke wegen tot rare dromen!

Hallo lieve mensen,

Heb weer veel meegemaakt. Maar goed, dat gebeurt nogal eens als je reist he?

We zijn dus met de bus van Copacabana naar La Paz gegaan. Duurde niet al te lang. Alleen moesten we onderweg even met een bootje en ging de bus op een soort drijvend vlot/bootje. Op geen andere manier kan ik dit beschrijven. Het is allemaal goed gekomen!

In La Paz heb je de beroemde deathroad. Oftewel de weg waar de meeste slachtoffers vallen. Dit heeft meerdere oorzaken, maar de meest belangrijke is wel de staat van de weg. Het is een gigantisch smalle zang/grindweg en de afgrond is erg diep en gaat bijna loodrecht naar beneden..... Natuurlijk hebben ze daar een toeristische attractie bij bedacht, namelijk mountainbiken! Je vertrekt op 4600 meter hoogte en je eindigt op 1100 meter hoogte! Erg gaaf om te doen, maar ook wel een beetje eng hoor.....
Ik kwam telkens als laatste van onze groep aan, maar.... ik heb het overleefd!
Onderaan de deathroad heb je een leuk klein stadje waar we hebben geslapen, Coroico. De dag erna weer naar La Paz.

Na een paar dagen in La Paz besloten Debbie en ik naar de jungle te gaan. Rurrenabaque is het dorpje. Hiervoor moet je 20 uur bussen en dan ook over een soort deathroad. Komt er op zo´n smal zandweggetje een tegenligger.... dan gaat rijdt de buschauffeur eerst naar achter om vervolgens nog verder naar de afgrond te rijden.... Heb me serieus afgevraagd of we het wel gingen redden... Tja, ook Rurrenabaque hebben we gehaald!
In Rurrenabaque is het superheet en je kunt daar kiezen uit de jungle of de pampas. De jungle is natuurlijk het regenwoud en een beetje hetzelfde als in Ecuador. We kozen voor de pampas, dit zijn de wetlands van Bolivia. Hier kun je ontzettend veel dieren zien en dat was ook zo! Kaaimannen, roze dolfijnen, schildpadden, capibara´s, slangen en ontzettend veel vogels! Waaronder een vliegende toekan! Echt supergaaf!

De tweede dag in de pampas gingen we op anaconda jacht. Je loopt door drassig grasland, soms zakte je er tot je knieen in en de gids was zelfs nat tot zijn middel. Het vervelende van zo´n tocht (vond ik) was dat je elk moment op een slang kon gaan staan. Wij hadden dan wel laarzen aan.... de gids had gympjes aan, dan kon hij de slangen beter voelen met zijn voeten....
We hebben een kleine anaconda (ongeveer 1.20m) gevonden, die heeft de gids opgepakt en wie het wilde mocht hem vasthouden. Nee, ikke niet :-) Ben daar gek, een wurgslang vasthouden!
Diezelfde dag zijn we ook gaan zwemmen in de rivier! Net als in Ecuador. Met als enige verschil dat je hier de kaaimannen op een afstandje zag zitten. We zwommen letterlijk en figuurlijk met de roze dolfijnen. Prachtig om mee te maken!
Aan het eind van de derde dag pampas gingen we terug naar de civilisation. Terug in Rurrenabaque heerlijk lang onder de douche gestaan en die avond met de tourgroep nog wat gegeten en gedronken. Het was weer een super leuke groep!

In Rurrenabaque is ook een vliegveldje, dus heb ik daar maar de vlucht terug genomen naar La Paz. Heen konden we helaas niet vliegen, terug gelukkig wel. Nog een keer 20 uur in de bus op zo´n weg.... dacht het niet! Debbie is achtergebleven in Rurrenabaque, die vond de hitte namelijk wel lekker daar! Nou, ik vind de zon heerlijk.... maar daar kon ik echt niet blijven, zo heet!

Nu komt het meest beschamende moment van mijn hele leven..... niet al te hard van je stoel afrollen van het lachen....
Gisteren de nachtbus genomen naar Sucre, alleen, want ik heb de afgelopen dagen dus alleen gereisd. Naast me in de bus zat een wat oudere man.... Ik viel op een gegeven moment in slaap en ik merk dat die man naast me de hele tijd aan me zit. Heeeeeel irritant en ik had het gevoel dat ik niets kon doen. Ik kon me niet echt bewegen en praten ging al helemaal niet, terwijl ik het wel uit alle macht probeerde. Heb ik eindelijk het gevoel dat ik rechtop kan zitten, doe ik dat ook en geef ik die man naast me een flinke knal met mijn elleboog... in zijn borst. Alleen.... die elleboog was echt en op het moment dat ik hem die knal had gegeven realiseerde ik me dat ik gedroomd heb.... Dus die arme man weet niet hoe hij het heeft en ik wist het op dat moment ook niet. Oooooo wat erg! Heb geprobeerd uit te leggen wat er aan de hand was.... maar dat ging niet echt. Het enige wat ik vervolgens (1000 maal) heb gedacht was ´zijn we al in Sucre´.
En nee, ik slik geen anti malaria pillen meer. Dat heb ik alleen de eerste paar maanden gedaan. Erg he? Ben blij dat ik die man niet meet tegenkom, hoop ik!

Vanochtend dus in Sucre aangekomen. Vanmiddag pas op internet (ministerie van buitenlandse zaken) gekeken hoe het eraan toegaat in Sucre, wat politieke onrust. Maar dat had ik vanochtend al in de gaten, want er waren weer allerlei blokkades opgeworpen. Moest dus een heel stuk lopen met andere mensen. Heb het gered! Vraag me alleen af of Sucre een goede plek is om vrijwilligerswerk te doen.... Tja, eerst maar eens dat project gaan bezoeken. Dan zien we dan wel verder! En.... ben niet de enige toerist hier :-)

He, ik ga er een eind aan breien. Kijken of ik in dit internetcafe mijn foto´s ook kan plaatsen!

Knuffel en veel liefs,

Neeltje