Een bandito en wat cocabladeren!

Hoi lieve allemaal,

Het is nog niet zo lang geleden dat ik een bericht heb geschreven, maar na deze week moest het er wel van komen :-)

We zijn met de bus naar Huaraz gegaan. Bij de busreis konden we kiezen uit twee routes. De ene was de snelste en de meest comfortabele, de andere was totaal niet comfortabel, in de slechtste bus over een bumpy road.... maar had wel het beste uitzicht. Die laatste kozen we natuurlijk. We reden door de cañon del Pato. Werkelijk geweldig mooi!

Huaraz staat bekend om zijn Cordillera Blanca, dit is de hoogste bergketen na de Himalaya. Verder heeft het binnen 180 kilometer (zo groot is het gebied van de Cordillera) 30 bergen met toppen die hoger zijn dan 6000 meter. Met andere woorden, een geweldig uitzicht! Je kan hier uitstekend trekken en dat is wat we ook hebben gedaan!

We hebben in totaal 5 dagen getrokken en de dag ervoor hebben we nog een oefenloop gehad om te wennen aan de hoogte. De 5 dagen die we liepen, liep je gemiddeld op een hoogte van 3500 meter met uitschieters naar boven en naar beneden natuurlijk. Die oefendag was dus echt nodig!
Afgelopen maandag hebben we dus in de buurt van Huaraz gelopen. Het was een hele mooie tocht, waarbij je door afgelegen dorpjes kwam en nog wat archeologische sites. Dus ook even daar kijken natuurlijk. Op een gegeven moment zaten we echt wel hoog in de bergen, met helemaal niemand om ons heen en toen kwamen we natuurlijk een bandito tegen! Oftewel een gewapende overval!

Stond er opeens een mannetje met een pistooltje te zwaaien... Even schrikken natuurlijk, maar op zich was het wel komisch. Iedereen in de groep had zoiets van: ´Is het echt.... of staat hij er voor de show´.... maar aan het gezicht van onze gids te zien was het niet voor de show. Vervolgens hebben we allemaal wat geld gepakt en het op de grond neergelegd. De man stond namelijk boven ons op de berg, een meter of 2 hoger.
Daarna zijn we maar door gelopen, tja, wat moet je anders :-)
Vanaf het moment dat ik in Zuid Amerika aan kwam wist ik dat die kans erin zat, tenslotte ben je hier een wandelend bankbiljet :-) en de verhalen die ik hoorde de eerste avond van mijn aankomst.... wat dat betreft verbaasde ik mezelf erover dat het niet al eerder was gebeurd. En het zal, helaas, nog wel een keer gebeuren. Het goede nieuws is: de mensen willen alleen je geld, over het algemeen zullen ze je wel in levende lijve achter laten! Althans, dat hoor je overal! Goed, meer dan genoeg over dit avontuurtje!

Van dinsdag tot zaterdag zijn we dus, met een groep van 5 (6, incl. gids), in de Cordillera Blanca geweest. We hebben de Santa Cruz gelopen, voor het geval dat iemand dit iets zegt :-) Een geweldig mooie trek! De rugtassen hoefde je zelf niet te dragen, daar hadden we de ezeltjes voor! De eerste twee dagen gingen we omhoog en omlaag, de derde dag ging gigantisch omhoog, 5 uur lang. Hier kwam je uit op de Punta Union, of te wel 4750 meter hoog. Erg koud kan ik je zeggen!
De laatste twee dagen gingen geleidelijk omlaag. Ook stukken steil omhoog, maar niet zoals de derde dag.

Elke dag kwam je rond 16.00 uur aan op de kampeerplaats. De tentjes waren op dat moment al opgezet door de man die de ezels dreef. We trokken dan iets warms aan (heb nog wat spullen in Huaraz moeten aanschaffen, warme muts, handschoenen, sjaal, thermisch ondergoed), kregen thee met iets lekkers. De thee werd altijd opgevrolijkt met wat cocabladeren (waar ze cocaine van maken ja) en daar kwam je de volgende dag de berg weer mee op! Haha, nee hoor, alleen cocabladeren daar voel je niets van! Veel toeristen gaan naar Peru om de godsganselijke dag op cocabladeren te zuigen. Het verminderd namelijk je eetlust en je valt dus af. Maar goed, alleen wat in de thee.... Daar merk je niets van! Vervolgens altijd rond een uur of half 6 het heerlijke avondeten, daarna een potje kaarten en rond 21.00 uur lag je in bed. Het was gewoon te koud om buiten de twee slaapzakken te blijven! Slapen kwam er bij mij niet echt van, het was niet koud (thermisch ondergoed en 2 slaapzakken), maar het slaapmatje hielp niet echt :-)

De laatste dag ging steil naar onder en daar ben ik geen held in. Omhoog lopen gaat prima, ook al ben je af en toe (flink) buiten adem, maar na beneden, met allemaal losse stenen en weet ik veel wat allemaal... De gids had dat ook door en pakte al gauw mijn hand vast. Ze sleurde me gewoon naar beneden, maar dat was maar goed ook, anders had ik in plaats van 3 uur, vast 5 uur over de afdaling gedaan!

Afgelopen nacht weer heerlijk in een bed geslapen en ook een toilet is een zegen :-) En de douche! Vijf dagen zonder douche is best wel lang :-)

Tot het volgende verhaal! Heel veel liefs en een dikke kus van Neeltje