Van gevaarlijke wegen tot rare dromen!
Door: Neeltje
Blijf op de hoogte en volg Neeltje
25 Oktober 2007 | Bolivia, Sucre
Hallo lieve mensen,
Heb weer veel meegemaakt. Maar goed, dat gebeurt nogal eens als je reist he?
We zijn dus met de bus van Copacabana naar La Paz gegaan. Duurde niet al te lang. Alleen moesten we onderweg even met een bootje en ging de bus op een soort drijvend vlot/bootje. Op geen andere manier kan ik dit beschrijven. Het is allemaal goed gekomen!
In La Paz heb je de beroemde deathroad. Oftewel de weg waar de meeste slachtoffers vallen. Dit heeft meerdere oorzaken, maar de meest belangrijke is wel de staat van de weg. Het is een gigantisch smalle zang/grindweg en de afgrond is erg diep en gaat bijna loodrecht naar beneden..... Natuurlijk hebben ze daar een toeristische attractie bij bedacht, namelijk mountainbiken! Je vertrekt op 4600 meter hoogte en je eindigt op 1100 meter hoogte! Erg gaaf om te doen, maar ook wel een beetje eng hoor.....
Ik kwam telkens als laatste van onze groep aan, maar.... ik heb het overleefd!
Onderaan de deathroad heb je een leuk klein stadje waar we hebben geslapen, Coroico. De dag erna weer naar La Paz.
Na een paar dagen in La Paz besloten Debbie en ik naar de jungle te gaan. Rurrenabaque is het dorpje. Hiervoor moet je 20 uur bussen en dan ook over een soort deathroad. Komt er op zo´n smal zandweggetje een tegenligger.... dan gaat rijdt de buschauffeur eerst naar achter om vervolgens nog verder naar de afgrond te rijden.... Heb me serieus afgevraagd of we het wel gingen redden... Tja, ook Rurrenabaque hebben we gehaald!
In Rurrenabaque is het superheet en je kunt daar kiezen uit de jungle of de pampas. De jungle is natuurlijk het regenwoud en een beetje hetzelfde als in Ecuador. We kozen voor de pampas, dit zijn de wetlands van Bolivia. Hier kun je ontzettend veel dieren zien en dat was ook zo! Kaaimannen, roze dolfijnen, schildpadden, capibara´s, slangen en ontzettend veel vogels! Waaronder een vliegende toekan! Echt supergaaf!
De tweede dag in de pampas gingen we op anaconda jacht. Je loopt door drassig grasland, soms zakte je er tot je knieen in en de gids was zelfs nat tot zijn middel. Het vervelende van zo´n tocht (vond ik) was dat je elk moment op een slang kon gaan staan. Wij hadden dan wel laarzen aan.... de gids had gympjes aan, dan kon hij de slangen beter voelen met zijn voeten....
We hebben een kleine anaconda (ongeveer 1.20m) gevonden, die heeft de gids opgepakt en wie het wilde mocht hem vasthouden. Nee, ikke niet :-) Ben daar gek, een wurgslang vasthouden!
Diezelfde dag zijn we ook gaan zwemmen in de rivier! Net als in Ecuador. Met als enige verschil dat je hier de kaaimannen op een afstandje zag zitten. We zwommen letterlijk en figuurlijk met de roze dolfijnen. Prachtig om mee te maken!
Aan het eind van de derde dag pampas gingen we terug naar de civilisation. Terug in Rurrenabaque heerlijk lang onder de douche gestaan en die avond met de tourgroep nog wat gegeten en gedronken. Het was weer een super leuke groep!
In Rurrenabaque is ook een vliegveldje, dus heb ik daar maar de vlucht terug genomen naar La Paz. Heen konden we helaas niet vliegen, terug gelukkig wel. Nog een keer 20 uur in de bus op zo´n weg.... dacht het niet! Debbie is achtergebleven in Rurrenabaque, die vond de hitte namelijk wel lekker daar! Nou, ik vind de zon heerlijk.... maar daar kon ik echt niet blijven, zo heet!
Nu komt het meest beschamende moment van mijn hele leven..... niet al te hard van je stoel afrollen van het lachen....
Gisteren de nachtbus genomen naar Sucre, alleen, want ik heb de afgelopen dagen dus alleen gereisd. Naast me in de bus zat een wat oudere man.... Ik viel op een gegeven moment in slaap en ik merk dat die man naast me de hele tijd aan me zit. Heeeeeel irritant en ik had het gevoel dat ik niets kon doen. Ik kon me niet echt bewegen en praten ging al helemaal niet, terwijl ik het wel uit alle macht probeerde. Heb ik eindelijk het gevoel dat ik rechtop kan zitten, doe ik dat ook en geef ik die man naast me een flinke knal met mijn elleboog... in zijn borst. Alleen.... die elleboog was echt en op het moment dat ik hem die knal had gegeven realiseerde ik me dat ik gedroomd heb.... Dus die arme man weet niet hoe hij het heeft en ik wist het op dat moment ook niet. Oooooo wat erg! Heb geprobeerd uit te leggen wat er aan de hand was.... maar dat ging niet echt. Het enige wat ik vervolgens (1000 maal) heb gedacht was ´zijn we al in Sucre´.
En nee, ik slik geen anti malaria pillen meer. Dat heb ik alleen de eerste paar maanden gedaan. Erg he? Ben blij dat ik die man niet meet tegenkom, hoop ik!
Vanochtend dus in Sucre aangekomen. Vanmiddag pas op internet (ministerie van buitenlandse zaken) gekeken hoe het eraan toegaat in Sucre, wat politieke onrust. Maar dat had ik vanochtend al in de gaten, want er waren weer allerlei blokkades opgeworpen. Moest dus een heel stuk lopen met andere mensen. Heb het gered! Vraag me alleen af of Sucre een goede plek is om vrijwilligerswerk te doen.... Tja, eerst maar eens dat project gaan bezoeken. Dan zien we dan wel verder! En.... ben niet de enige toerist hier :-)
He, ik ga er een eind aan breien. Kijken of ik in dit internetcafe mijn foto´s ook kan plaatsen!
Knuffel en veel liefs,
Neeltje
Heb weer veel meegemaakt. Maar goed, dat gebeurt nogal eens als je reist he?
We zijn dus met de bus van Copacabana naar La Paz gegaan. Duurde niet al te lang. Alleen moesten we onderweg even met een bootje en ging de bus op een soort drijvend vlot/bootje. Op geen andere manier kan ik dit beschrijven. Het is allemaal goed gekomen!
In La Paz heb je de beroemde deathroad. Oftewel de weg waar de meeste slachtoffers vallen. Dit heeft meerdere oorzaken, maar de meest belangrijke is wel de staat van de weg. Het is een gigantisch smalle zang/grindweg en de afgrond is erg diep en gaat bijna loodrecht naar beneden..... Natuurlijk hebben ze daar een toeristische attractie bij bedacht, namelijk mountainbiken! Je vertrekt op 4600 meter hoogte en je eindigt op 1100 meter hoogte! Erg gaaf om te doen, maar ook wel een beetje eng hoor.....
Ik kwam telkens als laatste van onze groep aan, maar.... ik heb het overleefd!
Onderaan de deathroad heb je een leuk klein stadje waar we hebben geslapen, Coroico. De dag erna weer naar La Paz.
Na een paar dagen in La Paz besloten Debbie en ik naar de jungle te gaan. Rurrenabaque is het dorpje. Hiervoor moet je 20 uur bussen en dan ook over een soort deathroad. Komt er op zo´n smal zandweggetje een tegenligger.... dan gaat rijdt de buschauffeur eerst naar achter om vervolgens nog verder naar de afgrond te rijden.... Heb me serieus afgevraagd of we het wel gingen redden... Tja, ook Rurrenabaque hebben we gehaald!
In Rurrenabaque is het superheet en je kunt daar kiezen uit de jungle of de pampas. De jungle is natuurlijk het regenwoud en een beetje hetzelfde als in Ecuador. We kozen voor de pampas, dit zijn de wetlands van Bolivia. Hier kun je ontzettend veel dieren zien en dat was ook zo! Kaaimannen, roze dolfijnen, schildpadden, capibara´s, slangen en ontzettend veel vogels! Waaronder een vliegende toekan! Echt supergaaf!
De tweede dag in de pampas gingen we op anaconda jacht. Je loopt door drassig grasland, soms zakte je er tot je knieen in en de gids was zelfs nat tot zijn middel. Het vervelende van zo´n tocht (vond ik) was dat je elk moment op een slang kon gaan staan. Wij hadden dan wel laarzen aan.... de gids had gympjes aan, dan kon hij de slangen beter voelen met zijn voeten....
We hebben een kleine anaconda (ongeveer 1.20m) gevonden, die heeft de gids opgepakt en wie het wilde mocht hem vasthouden. Nee, ikke niet :-) Ben daar gek, een wurgslang vasthouden!
Diezelfde dag zijn we ook gaan zwemmen in de rivier! Net als in Ecuador. Met als enige verschil dat je hier de kaaimannen op een afstandje zag zitten. We zwommen letterlijk en figuurlijk met de roze dolfijnen. Prachtig om mee te maken!
Aan het eind van de derde dag pampas gingen we terug naar de civilisation. Terug in Rurrenabaque heerlijk lang onder de douche gestaan en die avond met de tourgroep nog wat gegeten en gedronken. Het was weer een super leuke groep!
In Rurrenabaque is ook een vliegveldje, dus heb ik daar maar de vlucht terug genomen naar La Paz. Heen konden we helaas niet vliegen, terug gelukkig wel. Nog een keer 20 uur in de bus op zo´n weg.... dacht het niet! Debbie is achtergebleven in Rurrenabaque, die vond de hitte namelijk wel lekker daar! Nou, ik vind de zon heerlijk.... maar daar kon ik echt niet blijven, zo heet!
Nu komt het meest beschamende moment van mijn hele leven..... niet al te hard van je stoel afrollen van het lachen....
Gisteren de nachtbus genomen naar Sucre, alleen, want ik heb de afgelopen dagen dus alleen gereisd. Naast me in de bus zat een wat oudere man.... Ik viel op een gegeven moment in slaap en ik merk dat die man naast me de hele tijd aan me zit. Heeeeeel irritant en ik had het gevoel dat ik niets kon doen. Ik kon me niet echt bewegen en praten ging al helemaal niet, terwijl ik het wel uit alle macht probeerde. Heb ik eindelijk het gevoel dat ik rechtop kan zitten, doe ik dat ook en geef ik die man naast me een flinke knal met mijn elleboog... in zijn borst. Alleen.... die elleboog was echt en op het moment dat ik hem die knal had gegeven realiseerde ik me dat ik gedroomd heb.... Dus die arme man weet niet hoe hij het heeft en ik wist het op dat moment ook niet. Oooooo wat erg! Heb geprobeerd uit te leggen wat er aan de hand was.... maar dat ging niet echt. Het enige wat ik vervolgens (1000 maal) heb gedacht was ´zijn we al in Sucre´.
En nee, ik slik geen anti malaria pillen meer. Dat heb ik alleen de eerste paar maanden gedaan. Erg he? Ben blij dat ik die man niet meet tegenkom, hoop ik!
Vanochtend dus in Sucre aangekomen. Vanmiddag pas op internet (ministerie van buitenlandse zaken) gekeken hoe het eraan toegaat in Sucre, wat politieke onrust. Maar dat had ik vanochtend al in de gaten, want er waren weer allerlei blokkades opgeworpen. Moest dus een heel stuk lopen met andere mensen. Heb het gered! Vraag me alleen af of Sucre een goede plek is om vrijwilligerswerk te doen.... Tja, eerst maar eens dat project gaan bezoeken. Dan zien we dan wel verder! En.... ben niet de enige toerist hier :-)
He, ik ga er een eind aan breien. Kijken of ik in dit internetcafe mijn foto´s ook kan plaatsen!
Knuffel en veel liefs,
Neeltje
-
25 Oktober 2007 - 20:30
Maartje:
Hey Neeltje,
You go girl, wat weer een mooie actie. Ik moest er toch wel heel, maar dan ook echt heel hard om lachen. Volgende keer graag iets hoger zodat die elleboog in het gezicht terecht komt.
Maar je hebt die fiets en de boot voor de bus die er overigens erg "stabiel" uit ziet overleeft.
Hier in Holland is alles oke.
Hey Neeltje veel plezier nog daar en ik spreek je weer.
Groetjes en tot mails,
Maartje -
26 Oktober 2007 - 08:00
Geertje:
Hé Zus,
Erg mooie foto's weer! Dat t'shirt is echt SUPER. Alleen daarvoor zou je die deathroad al fietsen, haha!
Dat vlot voor die bus is echt belachelijk!!! Hoeveel bussen liggen er al op de bodem van die rivier??
Maar wel weer erg leuk om mee te maken he (zolang alles goed gaat)
Gisteren hadden we van SCIO lustrumbijeenkomst, daar was Marcel Knotter te gast, hij heeft in 2002 700 kilometer over de Noordpool gewandeld om het puntje van de aarde te bereiken. Erg inspirerend hoor. (niet dat ik zoiets van plan ben hoor, haha)
Nou tot mails, bels, ziens!
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx -
26 Oktober 2007 - 08:40
Lizet:
He he,
ben blij te horen dat je ook af en toe nog wat sportiefs doet ... ;)
Hoe is dat zo in je eentje? Laat je niet verleiden door eenzame mannen hoor.
En wat een schitterende foto's! Net of ik een boek lees.
Mijn boek zit nu vol met wervelkolommen, niet zo kleurrijk. Dus heerlijk om je verhalen te lezen.
Dikke kus! -
26 Oktober 2007 - 10:53
Marieke:
Ha Neeltje,
Sorry maar, hahahahahahahahahahahahah!
Die arme man! En dan is het lastig uitleggen hé! Wel sportief van je om het wereldkundig te maken! Je had het ook niet kunnen vertellen.........
En dat vlot... ben blij te lezen dat je het gered hebt, want had ik alleen die foto gezien, en daarna niks meer van je gehoord....!!!
Veel plezier nog en kijk de volgende keer even dat je niet naast iemand zit als je gaat slapen!
Gr Marieke -
26 Oktober 2007 - 12:47
Monique:
Weet je zeker dat die man niet heel goed was in verbaasd, onschuldig en verontwaardigd kijken??????????????
Misschien zat hij wel op een school van muziek, dans en toneel!!!!
XXX Monique -
26 Oktober 2007 - 14:37
Susan:
Hey Neel,
Wat een actie! Haha. Die man zal wel gedacht hebben.
Klinkt allemaal goed. Wat voor een project heb je in gedachten?
Veel plezier in je eentje! Alhoewel je vast genoeg mensen tegen zult komen, dus je zult nooit echt alleen zijn. Wanneer zie je Nicole weer?
Liefs Suus
-
26 Oktober 2007 - 16:33
Frans Joyce En Xenia:
Hallooo kanjer,
Wat een leuke site hou je bij zeg. Je avontuur is echt al lekker op dreef, oh ja, je wereldavontuur! Wij volgen je belevenissen hoor, als je dat maar weet. Misschien tot gauw in NL..!(ja,ja, je bent voorlopig nog niet thuis maar toch, wij nederlanders reageren op elkaar als zodanig.. Tot in ergens in 2008?
Gr
Heel veel plezier daar in die verre landen, hier is het koud!
Gr
Frans, Joyce en Xenia van de Dominicus -
26 Oktober 2007 - 20:17
Nicole:
He Neeltje,
Op een of andere manier krijg ik alle mail terug... mailbox misschien vol?? Afijn ik ben nog in Sucre (het is nu vrijdag) en vanavond rond 6 uur ben ik in Joyride... misschien jij ook?? Anders morgenavond (zaterdag) ben ik er rond die tijd ook. Leuke tent en goede ontmoetingsplek. Hopelijk is het regelen van je vrijwilligerswerk hier gelukt. A.s. maandag (als er geen blokkades zijn!!) hoop ik richting Potosi te gaan....
Hoop je te treffen vanavond of anders morgen!
Beso -
28 Oktober 2007 - 16:13
Onaisha En Fam:
hoi juf neeltje
hoe is het?wat een gave foto's
hier is het al een stuk kouder.
mis je wel als mijn juf.
en ik zwem wel gewoon in het zwembad!!!
veel plezier
onaisha groep 5 -
29 Oktober 2007 - 07:21
Nathalie:
Ha die Neel,
Leuk weer wat van je te lezen.Je hebt de mountainbike tocht gelukkig overleeft,zonder kleerscheuren!!! niet te geloven jouw kennende,gelukkig maar.Wij hebben net onze eerste week vakantie achter de rug na 8 weken school.Hup naar de volgende 2 weken.Even kijken..... nog 8 weken werken.
Liefs Nathalie -
04 November 2007 - 10:25
Ine:
Hoi Neeltje.
Wat een mooie verhalen weer.Wat een fun weer.Je kan als je terugkomt een boek uitgeven.Hartstikke leuk.
Hier gaat verder alles z'n gang.Ik heb nog over je gedroomd.Je stond op een krantpaginagrote advertentie van H&M in een spetterende jurk.Mijn collega's vonden hem erg mooi....Geen idee wat de link was.Maar ik zal je wel missen.
Groetjes en liefs Ine. -
05 November 2007 - 09:03
Natascha:
Ha die Neeltje,
hoe gaat het met jou.
In Heel en Roggel gaat alles zijn gangetje. Tante Mien heeft de broek al bijna vol, ze gaat vrijdag met jou pa en ma naar Rome. Ze heeft er heel veel zin in.Rick heeft giteren meegedaan aan de NK zwemwedstrijden en is ongeveer 10e geworden van de 18.
ps. laat je de buitelandse mannen met rust(in je dromen).
groetjes Tante Mien en Natascha -
05 November 2007 - 21:50
Hans Manshoven:
Hoi Neeltje,
Je moet snel eens wat posten over onze prachtige rit samen door de Salar de Uyuni! Ik hoop dat je enkele leuke foto's van Ingrid en mij wil versturen naar hansmanshoven@gmail.com. Ik vind op jouw weblog geen email adres van jou... Groot geheim?
Doe het goed daar in Sucre. Hopelijk gaan ze niet ook beginnen staken op jouw school... x Hans & Ingrid -
08 Oktober 2014 - 18:31
Nicole:
He Neeltje,
Heerlijk rustig op mijn werk dus ik dacht... ik ga ook nog eens onze avonturen in Zuid Amerika nalezen op je site.... de herinneringen stromen binnen! Helaas alweer even geleden maar het lijkt wel weer gisteren na het lezen van de verhalen!
Ga vanavond denk ik maar weer eens mijn foto albums doornemen :)
X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
