Drie weken reizen in Myanmar/ Birma!

Mingalaba iedereen,

Ruim drie weken geleden naar Birma vertrokken, gisteren weer in Nederland aangekomen. Wat een reis!! Ik ga niet alles uit ten treure beschrijven, wil het namelijk ook nog een beetje leuk voor jullie houden. Er is daarachter ook internet, maar tijd om te schrijven was er gewoonweg niet! Gewoon genoten van alles!

De heenreis was met een dag uitgesteld, aangezien de piloot op het laatste moment niet wilde vliegen vanwege een technisch mankement. Gelukkig heeft Austrian Airways alles heel snel geregeld en konden we een dag later vertrekken met hetzelfde aantal overstappen en ongeveer dezelfde vluchtduur. Vanuit Europa kan je niet rechtstreeks naar Myanmar vliegen, het zij zo. We wilden twee dagen in de hoofdstad Yangon blijven, maar vanwege de overweldigende indruk en de zeer aanhoudende regen zijn we er maar 1 nachtje gebleven. Yangon was de eerste keer ook minder mooi dan de tweede keer toen we daar waren om naar NL terug te gaan. Ik denk dat we al wat waren gewend na drie weken!!

Yangon is vooral druk, veel eetstalletjes en andere verkoopstalletjes op straat, plus alle geuren die daarbij horen. Die geuren zijn niet te beschrijven, vaak werd de adem je letterlijk afgesneden en anders werd ik er wel misselijk van (tot het idee dat ik serieus moest overgeven….), dus echt een fijne eerste indruk was er niet, bij beide niet. Daarbij is het regenseizoen in Myanmar, dus als je ook nog een hele dag in de hoosbuien loopt in Yangon….. We zijn dus vertrokken naar het noorden van Myanmar waar het veel beter weer was!! Hier is nog een enkele hoosbui gevallen, maar de vielen vaak wat later in de avond of gedurende de nacht. Vaak zeiden Willem en ik tegen elkaar… regenseizoen??!! Het was gewoon heet en lekker vochtig (lekker zweten dus!).

Reizen was weer als vanouds. We hebben zo ongeveer alle vormen van transport gehad! Luxe bus, uit elkaar vallende bus (was maar een ritje van 9 uur…), de lijnbus, de boot, de trein, de taxi, de fiets, de motor, pick-ups, paard en wagen en de benenwagen natuurlijk. De wegen zijn erg hobbelig, een aantal chauffeurs hebben hard gereden, of nog harder, of gewoonweg veel te hard en gevaarlijk…. Maar ze (en wij!!) leven nog steeds! We hebben in verschillende dorpjes en steden ons vaak afgevraagd wat de verkeersregels zijn, maar het rijdt allemaal en het gaat vaak goed! We hebben tijdens onze reis maar twee ongelukken gezien. Eentje daarvan was een beetje ongelukkig uitgevallen, want we moesten ongeveer vijf uur wachten met de bus…. En de tweede daar reed de bus met een grote bocht omheen. Of er ook gewonden zijn gevallen dat weet ik niet, ik dacht van niet. De mensen rijden hier rechts, maar de meeste sturen zijn aan de rechterkant van de auto’s, busjes en vrachtwagens bevestigd. Dit heeft te maken met het feit dat Myanmar ooit ingelijfd is geweest door Engeland en het regime van Myanmar in de jaren ’70 van de een op de andere dag heeft besloten om links te rijden in te ruilen voor rechts. Kun je je de verkeerschaos voorstellen?? Vast wel! De auto’s, ook de nieuwere hebben toch (bijna) allemaal het stuur aan de rechterkant…. waarom…. geen idee!!

De bevolking van Myanmar is heel vriendelijk. Ze zijn aan het wennen aan de stroom toeristen, in andere landen kunnen mensen zich nog wel eens dwingerig opstellen, maar hier zeg je gewoon: ‘nee dank je’ en dan laten ze je met rust. Relaxt om zo te reizen! Plus het feit dat ze het vaak eerst aan Willem vroegen en als hij ze netjes had bedankt dan lieten ze mij met rust. Vreemd reizen hoor!! Ben ik niet gewend, haha. De kinderen zijn vaak erg nieuwsgierig en willen graag even met je praten, altijd grappig! Vaak hoor je ze daarna hard giechelen! Veel mensen praten Engels, maar nog meer niet, wat het reizen af en toe erg interessant maakte. Zo zijn we in een lijnbus beland in Mandelay toen we een bezienswaardigheid wilden bezoeken. In ons beste Birmees (taalgidsje) zijn we er toch echt gekomen, ook bij het uitstappen (bij een of ander krottenwijkje) keken we de man van de bus nog even vragend aan, maar we werden toch echt die kant op verwezen. We zijn er gekomen hoor, dankzij de vriendelijke bevolking van Myanmar!

Van te voren in NL bedacht ik me dat ik wel eens wat wilde vragen over de politieke situatie in het land. Wanneer je er eenmaal bent…. we hebben het niet gedaan. Je leest en hoort nog veel over de onrust in het land, plus het feit dat mensen in serieuze problemen kunnen komen wanneer ze er met jou over praten… Nee dank je. Zelfs de gids die we op een gegeven moment hadden (tijdens een wandeling), het lag op het puntje van mijn tong om er iets over te vragen, maar je weet nooit wie er mee luisteren en wat ze met de informatie gaan doen. Dus nee, ook toen heb ik niets gevraagd. We hadden twee boeken mee over Myanmar en in beide stond dat je de bevolking makkelijk in de problemen kon brengen, dat wilden we natuurlijk niet. We hebben in het piepklein iets ‘gevoeld’ van de politieke instabiliteit. Zo is er in Mandelay een avondklok in gesteld omdat er ongeveer twee maanden geleden rellen waren tussen de moslimbevolking en de regering. Dus de mensen moeten van 22.00 tot 03.00 uur in huis blijven, dus wij mochten op dat moment ook niet door Mandelay reizen (1x met de nachtbus en 1x met de trein). Tevens waren er onlusten uitgebroken in de hogere bergen tussen een andere bevolkingsgroep (de Shan) en het leger, dit was maar twee weken voordat wij daar een wandeling gingen maken. Een paar dagen eerder en we hadden daar natuurlijk niet gewandeld, want dan kunnen ze de veiligheid niet garanderen. We hebben ook nog wat andere verhalen gehoord van medereizigers…. Politiek gezien is het daar dus nog LANG NIET rustig. Je kan als toerist ook niet overal komen, sommige gebieden zijn gewoon te gevaarlijk.

Wat hebben we gezien? Heel veel! Het land staat bekend om zijn pagodes en tempels, die kan je dus ook werkelijk overal zien, de een nog groter dan de ander. Echt overal! We hebben er een paar bezocht, echt mooi! In Bagan (stadje in het middenwesten van Myanmar) staan duizenden tempels verspreid die ongeveer 1000 jaar oud zijn, fietsje gehuurd en fietsen maar! Genoten!!!! We hebben dus een wandeling gemaakt van drie dagen, met twee overnachtingen in kleine dorpjes waar geen andere toeristen waren (althans de tweede nacht!). We zijn naar het beroemde Inle Lake gegaan wat bekend staat om zijn drijvende tuinen en de vissers die op een aparte manier vissen. Tja, we hebben gewoon heel veel moois gezien!! Veel lokale markten, met allerlei waren. Daar heb ik ook mijn souvenirtje meegenomen! Door de manier waarop wij reisden (alles zelf een beetje regelen en bekijken) en de tijd (drie weken) die erbij hoorde hebben we maar een klein gedeelte van het land gezien. Tja, concessies maken he? We hebben er allebei van genoten!! Deze gedeeltes zijn de meest toeristische plekken van het land, op een paar uitzonderingen na, en dat merkte je wel. Goedkoop reizen zoals ik in Zuid-Amerika heb gedaan (overnachtingen van 3 euro) en Willem in andere Aziatische landen, de zaten er hier helaas niet in, we waren wel een paar euro duurder uit per nacht. De duurste kamer was 30 euro per nacht voor een tweetal in de hoofdstad en 20 per nacht in Bagan, de toeristische trekpleister. De rest was minder, maar geen overnachtingen dus voor 3 euro helaas. De kamers zien er overal wel aardig uit, we zijn overal op de bonnefooi aangekomen. Regenseizoen hè, het hoogseizoen bestaat uit de maanden december t/m februari. Dan zal je wel alles van te voren moeten boeken en is alles duurder. We zagen wel overal hotels en appartementen gebouwd worden voor de nieuwe stroom toeristen. Wat ook anders is dan de landen waar ik ben geweest is dat er in de avonden weinig te doen is. Slapen als het donker is en opstaan als het licht is. Geen echt backpackersgevoel in Myanmar, maar op 1 of 2 plekjes. Ach, we gingen gewoon vroeg naar bed en vroeg op. Niets mis mee!! We hebben goed gegeten in Myanmar! Veel rijst, veel groentes, lekker fruit. In het begin zoek je nog vooral de plekken op die in de Lonely Planet staan, maar na een weekje besef je dat je eigenlijk overal heel goed kan eten. Geen grote problemen met de buik in ieder geval, bij Willem ook niet.

Mooi land! Moet je ook gaan?? Tja, als je denkt dat je de enige toerist bent dan kom je van een koude kermis thuis. Sterker nog, ik ben gewoon een oud collega (Nelleke) en haar man tegengekomen! Ik wist wel dat ze ook in dit land zouden zijn, maar heb niet gekeken naar welke dagen ze waar zouden zijn... erg leuk!! Kort gesproken met elkaar, we gingen allebei weer weg die dag. Is het een authentiek land? Er is al veel veranderd in vijf jaar tijd. Vijf jaar geleden kwamen de eerste chinese paarden de grens over, haha. Chinese Horses...ofwel de brommertjes en scootertjes! Willem zei gelijk dat het land moderner aandeed dan andere Aziatische landen, dit komt vooral omdat er in een land als India veel scootertjes en motors al jaaaaaaaren meegaan en dus veel viezer (qua uitstoot) zijn dan deze in Myanmar. Vijf jaar geleden werd alles nog met paard/os/buffel en wagen gedaan. Dit zie je nog wel op het platteland trouwens. Het is een heel mooi bijzonder land. Zeker een aanrader!!!!

O en het meest smerige wat ik absoluut niet ga missen: de bevolking kauwt op een roodachtig goedje wat ze overal en altijd uitspugen.... flinke rochel erbij.... hmmm, lekker maar niet heus! Dus een leuke glimlach van Birmezen heb ik ook niet gezien. Ja, ik heb wel veel glimlachende Birmezen gezien, maar dan zie je een gebit wat strak staat van het rode spul. In plaats van vriendelijk terug te lachen, draaide dan mijn maag om, jak! Dat ga ik dus niet missen!

Sorry, toch een lang verhaal....ik ga proberen om er nog een paar foto's bij te plaatsen voor een indruk!

Liefs Neeltje

ps. Vergeten te vertellen over de monniken. Die zijn overal, tja, de overgrote meerderheid van de Birmezen is Boeddhistisch en bijna alle jongens gaan 1 week in hun jonge leven als monnik het klooster in. Bijzonder om te zien!